سلام
مدت ها بود که مطلبی را در وبلاگ منتشر نکرده بودم.
برای شروعی دباره بخشی از پست های صفحه شخصی خودم رو در اینستاگرام در وبلاگ گذاشتم.
برای خواندن توضیحات پیرامون هریک از عکس ها منتشر شده در یادداشت های بعدی لطفا به پروفایلم در اینستاگرام مراجعه فرمایید.
باز هم به فکر فرو رفته بودم.
فکری عمیق.
فکری که ساعت ها مشغولم کرده بود.
به این فکر می کردم که تجربه های یک انسان چه زمانی به دردش خواهد امد؟
یا
انسان و به طور خاص جوان تا کی باید به کسب تجربه بپردازد؟
مانده ام....
متاسفانه جوانان امروز بی هدف تجربه می اندوزند.منظورم این است که مسیر جوانی با روند زندگانی در دوره بعد از جوانی کلا متفاوت میشود.
شاید نتوانستم منظورم را برسانم.اری...
مثلا:
حرف من این است که چرا یک جوان نمی تواند فعالیت های دوره جوانی اش را با اینده شغلی اش منطبق و هم راستا کند و یا چرا یک جوان نمی تواند به اندوخته هایش اعتماد کند و شروع کند.
تجارب اغلب در گوشه ای از ذهن انسان دفن می شوند و به درد نمی خورند کما اینکه اگر این اندوخته ها هدفمند مورد استفاده قرار گیرند چه می شود.....
بگذریم....
عماد افروغ در کتاب «ما و جهانی شدن»دین را به عنوان تنها ابزار انقلاب اسلامی برای ورود به عرصه جهانی شدن و مقابله با جهانی سازی غرب و در راس ان امریکا می داند.
موافقم..
میدانم..
دشمن نیز میداند....
می داند که با تمام توان میزند.دشمن تمام قوای خود را برای حمله به دین ما بسیج کرده است.کاری با اسلام کرده است که جامعه هدف ما در جهانی شدن با تمام وجود از ان می ترسد.اری میدانم که رسانه دارد...
وقتی به این واژه ها کمی بیشتر نگاه میکنم بهتر استراژی انها را در حمله به دینمان میبینم:
عراق،سوریه،داعش،یمن،سعودی،سودانی،فلسطین ،صهیونیست،نیجریه بوکوحرام،افغانستان ،پاکستان،طالبان،ایران،ماهواره و...
اری خوب دینمان را میزنند ولی اکثر ما جوانان فقط عبارت زیبای زیر را تکرار میکنیم و میگذریم و عملی انجام نمیدهیم: اگر مقابل دینمان بایستند مقابل دنیایشان می ایستیم.
کجاست ان ایستادن ها مقابل دنیایشان؟
اری بهتر است بگذریم و بگذاریم برای بعد چرا که حال برجام در بورس است...
