اول اردیبهشت عازمم/صاف کردم

کم کم لیست می کنم وسایل مورد نیاز را؛کم کم خود را اماده سفر می نمایم؛اندک اندک می رسد موعد ورود به جامعه ای جدید؛جامعه ای کوچک ولی پر از انرژی و هیجان؛جامعه ای متشکل از فارس و کرد و ترک و بلوچ و لر و ...؛اندک اندک قصد دارم فصل جدیدی بر خاطراتم بیفزایم؛حال به این فکر می کنم که پس از برگشت چگونه خاطرات را مکتوب خواهم کرد.

ارام ارام ساک خود را می بندم؛می خواهم به سفری دو ماهه که یقینا پر ماجرا خواهد بود اعزام شوم؛در این فکرم که به یاد اورم که به چه کسانی بدهکارم؟ طلب مادی و معنوی؛ارام ارام متن پیامک اماده می کنم تا دوشنبه شب به رفقا ارسال و گوشی را بایگانی کنم؛می خواهم در این ساعات باقی مانده تلفن همراه و اینترنت را بی خیال شوم چرا که دو ماه از انها دور خواهم بود؛به این می اندیشم که ایا خواهم توانست در این عرصه جدید علاوه بر کسب تجربه،تاثیرگزار هم باشم یا خیر؟؛هر از گاهی هوس می کنم دو ماه سکوت کنم و ادای بچه مثبت ها را دربیاورم.اما می دانم و می دانید که نمی شود!؛تلاش می کنم در این ساعت های باقی مانده ناراحتی از اشخاص و زمانه را همین جا دفن کنم حتی دوستانی که می توانستند در برهه هایی بیشتر کمک حالم باشند؛اری سفری در پیش است....

سفری به خطه کرمانشاه؛به 15 کیلومتری شهر کرمانشاه؛سفری به پادگان اموزشی شهید رجایی کرمانشاه؛می روم تا به عینه لمس کنم این سخن سنتی ها را:تا خدمت نری مرد نمی شی!؛اری عازم دوره اموزشی خدمت سربازی ام...

می خواهم دو ماه،متفاوت زندگی کنم؛دو ماه برخی از عادت های نکوهیده را ترک کنم؛می خواهم باز هم در یک پروسه ی 2 ماهه با دوستان جدیدی پیوند اخوت ببندم؛می خواهم 2 ماه،هر روزش برایم با کسب تجربه همراه باشد؛قصد دارم هنگام برگشت از این سفر از خوبی های این دوره برای ملت منبر کنم نه از سختی هایش.

دوستان و بزرگواران

اول اردیبهشت ماه به حول وقوه الهی عازم خدمت مقدس سربازی هستم.به یاد ندارم به کسی بدهی مالی داشته باشم ولی نمی دانم شاید افرادی هم چنان باشند که ازرده شده اند از رفتار من و یا شاید هنوز برخی بدهی های دلی را با برخی از بزرگواران صاف نکرده ام.دوستان بی تعارف و بی مقدمه می نویسم:اگر هست بی منت صاف کنید؛اگر هست بی منت صاف کردم.